Review:Ο ξενος του Αλμπέρ Καμυ

Ο Μερσω ειναι ενα νεαρος ιδιωτικός υπάλληλος που ζει μονος του σε ενα διαμέρισμα καπου στο Αλγερι.Η ιστορια του ξεκινάει απο την στιγμη που εμαθε πως πεθανε η Μητερα του για τον θανατο της οποιας δεν ενιωσε τιποτα το ιδιαίτερο,όπως και για οτιδηποτε συμβαινει στην ζωη του ο Μερσω κραταει μια απαθεστατη σταση.

Υστερα απο την κηδεία της Μητερας και την επιστροφη του στην πολη που ζει ακολουθουμε τον ηρωα μας μεσα στην σχεση του με την Μαρι,τις βολτες του αλλα επισης βουτάμε στα βαθεια νερα του μυαλού του. Βλέπουμε ποσο ανατριχιαστικά αδιαφορος ειναι σε ολα οσα του συμβαινουν και ποσο λίγη σκεψη βαζει στις πράξεις του αλλα παράλληλα νιώθουμε μια συμπαθεια προς αυτον.Ειναι ενα παιδι που δεν ξερει πως και γιατι να νιωσει οποιοδήποτε συναίσθημα και βαριεται αφάνταστα,τόσο αφάνταστα που κατεληξε στον φονο.

Ο Καμυ με αυτο το βιβλιο μιλάει για την κοινωνια,την υποκριτική της φυση και πως σε βλεπουν σαν ξενο εαν δεν χωράς στα καλουπια που σου εχουν φτιαξει.Αλλα δεν ειναι μονο αυτο το μηνυμα του βιβλίου.Ο Μερσω εκανε εναν φονο,μια πραξη αδικαιολόγητη.Ακομα και ο ίδιος δεν κατάλαβε γιατι εφτασε εως εκει και ομως ακομα και ετσι τον λυπασαι. Στο τέλος του βιβλιου οι σκεψεις του ειναι υπεροχα γεμάτες ενέργεια και βαθυτερα νοήματα.Ο Καμυ σε αφηνει παντα να νομιζεις οτι κατι κρύβει σε καποιο κείμενο του που δεν εχεις καταλάβει ακόμα.

Σε σχεση με την Πτωση που το παρατησα λιγο πριν το τελος και το χάρισα αμεσως ο Ξενος μου αρεσε πολυ.Ισως φταιει που στο βιβλίο συνάντησα εναν χαρακτηρα που συμπάθησα και που φανηκε πολυ οικείος.

Κανεις μας δεν ειναι ελευθερος.Ακομα και αν νομιζεις οτι ζεις μακρια απο καθε είδους φυλακή θα πρέπει να ξερεις οτι ζεις μεσα στην μεγαλυτερη: την κοινωνία.

Readathon

Ενα βιβλιο με λιγοτερες απο 150 σελίδες.