Ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ ελεγε οτι Κολαση ειναι οι αλλοι και μερικες φορες νιωθω έντονη την ανάγκη να συμφωνησω μαζι του. Αν και πιστευω οτι η πιο δυσκολη σχεση ειναι με τον εαυτο μας, δεν μπορώ να αρνηθω πως η δικια μας ανικανότητα να έχουμε μια σωστη και ειλικρινή επαφη με τον εσωτερικό μας κοσμο οδηγει στο να μην εχουμε καλη σχεση με κανέναν. Αυτες οι σχεσεις (αλλα και οι πράξεις των ανθρωπων) με απασχολούν τωρα τελευταια.
Εχθες ειχα μια συζήτηση με πολυ γλυκειά κοπελα που γνώρισα μεσα απο αυτο μπλογκ, που με βοηθαει πολυ στο να βρω την δύναμη για να γραψω το βιβλίο μου, και της εξηγουσα ποσο πολυ μπερδεμενη ειμαι με την συμπεριφορά μιας “μακρινης” γνωστης μου, η οποια χωρίς λόγο, τουλάχιστον καποιο λογο που να γνωριζω εγω, σταμάτησε να μου δίνει την οποιαδηποτε προσοχή. Μιας και αντιμετωπίζω αρκετά προβληματα αυτο-εκτιμησης και σοβαρη έλλειψη πιστης στον εαυτο μου, νιωθω συνεχώς οτι δεν ειμαι αρκετα καλη σε τιποτα, αυτο στην αρχη με εκανε να πιστέψω πως φταιω εγω. Αφου ομως το γύρισα στο μυαλο μου για πολυ καιρο, αποφάσισα οτι μαλλον η άρνηση της να μου δωσει την οποιαδηποτε σημασία είχε να κανει καθαρά με εκεινη. Και καπως ετσι φτάνουμε στον μονιμο ερωτημα μου “Τι στο διαολο εχει μεσα στο κεφάλι του ο καθενας?”. Η απαντηση ειναι σίγουρη πολυμελής και αλλαζει αναλόγως με τα βιωμα και το χαρακτήρα του καθενος οποτε μαλλον θα την βαφτιζα μια φιλοσοφικης φυσεως ερωτηση. Και πιστεύω δεν θα απαντηθεί ποτε.
Ειναι υπερβολικά δύσκολο να καταλαβουμε τις προθέσεις κάποιου αλλου ανθρωπου, ειδικα αν εμεις δεν θα ειχαμε τις ίδιες. Χρειάζεται να κανεις μια φοβερή υπερβαση και να έχεις πολυ κατανοηση για τον ανθρωπο που βρίσκεται απέναντι σου. Πρεπει να τον ερευνησεις απο πανω μεχρι κατω,διοτι ειμαστε και πολυπλοκα οντα τα καημενα και ολα εχουν αφησει το κομμάτι τους στην ψυχη μας. Για αυτο και δεν υπάρχει συνεννόηση, ο κοσμος δεν μπορεί ή δεν θελει να προσχωρησει μεσα στα παπούτσια κανενός.
Οσο για την γνωστή, μπορεί να υπαρχουν πολλοι λογοι αλλα ίσως και κανενας. Εγω θα σταματησω να σκέφτομαι πως ισως και να ειναι δικο μου λαθος οταν δεν υπαρχουν στοιχεια για αυτη μου την θεωρηση και θα προσπαθώ να καταλάβω οσο πιο πολυ μπορω τον διπλανό μου.
cherrybookish's Blog 
Κοριτσάρα μου, δυστυχώς όλοι λίγο-πολύ έχουμε θεματάκια με την αυτο-εκτίμησή μας, κάποιοι πιο έντονα και κάποιοι λιγότερο έντονα. Πλέον έχω πάψει να ελπίζω στην κατανόηση των υπολοίπων και τελικά κάθομαι και το παλεύω μόνη μου όταν οι αρνητικές σκέψεις αρχίζουν και με καταβάλουν. Και μετά από πολλή προσπάθεια με τον εαυτό μου έχω να σου δώσω μια συμβουλή που την ακολουθώ πιστά κι εγώ η ίδια: ψάξε να βρεις την αιτία που σου προκαλεί αυτά τα αρνητικά συναισθήματα!!!
Κάποιος λόγος υπάρχει που δεν νιώθεις καλά κι αυτό φυσικά δεν είναι πχ το ότι «δεν ξέρεις να πιλοτάρεις αεροπλάνο» όσο το ότι κάποιος σου δημιούργησε την εντύπωση πως «αν δεν ξέρεις να πιλοτάρεις ένα αεροπλάνο είσαι ένα τίποτα!». Προσωπικά έχω βρει την «πηγή του κακού» σε μερικά από τα ψυχολογικά μου, επομένως όταν αρχίζω να νιώθω χάλια επαναλαμβάνω συνεχώς από μέσα μου τη φράση: «Είναι λάθος αυτό που σκέφτεσαι, άλλος στο επέβαλε να το πιστεύεις, όχι εσύ!» και πίστεψέ με, τις περισσότερες φορές με ηρεμεί! 😀
LikeLiked by 2 people
Φυσικά Μαριαννα μου απο καπου πηγάζουν αυτα,απο την παιδικη μου ηλικια πολυ πιθανον και πρέπει οπως και δηποτε να το ψαξω. Απο πάντοτε με ελκυε να βρω τις προθέσεις πισω απο τις πραξεις των ανθρωπων, αλλοι με κατηγορουσαν οτι ψαχνω για δικαιολογιες,αλλα εγω νομιζω πως έπρεπε να ειχα γινει ψυχολογος!
LikeLiked by 1 person
Χαχα!! Κι εγώ ακόμα μετανιώνω που δεν έγινα ψυχολόγος! 😛 Άστα, όλοι γεμάτοι προβλήματα είμαστε, μην το ψάχνεις. Απλά μερικοί προσπαθούν να τα αντιμετωπίσουν ενώ κάποιοι άλλοι αρέσκονται στο να ταλαιπωρούν τους γύρω τους. 😦 Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!
LikeLiked by 1 person
Αυτο το τελευταιο ξαναπεστο!
LikeLiked by 1 person
Στην ψυχολογία υπάρχει ένας όρος που λέγεται “ενσυναίσθηση” και είναι ουσιαστικά η ικανότητα να μπαίνουμε στη θέση του άλλου και να τον κατανοούμε έστω και λίγο! Ε αυτή η λέξη είναι άγνωστη στους περίσσοτερους απο εμάς.
Σε καταλαβαίνω για το θέμα της αυτοεκτιμήσης, γιατί κι εγώ σαν άτομο έχω κάποιες ανασφάλειες που κατα καιρούς μου έχουν δημιουργήσει θέματα αφού με φθείρουν πολύ ψυχολογικά.
Νομίζω ότι μια γόνιμη συζήτηση με τον εαυτό σου θα βοηθήσει. Αρχικά, οφείλεις να παραδεχθείς ότι είσαι ένα έξυπνο κορίτσι, με καλλιτεχνικές ευαισθησίες και υπάρχουν στη ζωή σου άνθρωποι που σε εκτιμούν κι αγαπούν πολύ για αυτό (και δεν εννοώ μόνο τη μαμά μας: lol). Έπειτα, αποδέξου ότι 1) δε γίνεται να τα κάνουμε όλα τέλεια 2) αποκλείεται να αρέσεις σε όλους.
Η Τζώρτζια είναι ένα σύνολο από θετικές και αρνητικές πτυχές, με μαύρες, άσπρες και γκρίζες αποχρώσεις, με super wow στοιχεία κι άλλα πιο αδύναμα. Κάθε άνθρωπος είναι έτσι, το πιστεύω αυτό! Ε! Αυτό το σύνολο αγκαλιασέ το και θα σε αγκαλιάσει κι αυτό…
Κι επιτέλους πάψε να αυτοτιμωρείσαι! 😉
LikeLiked by 4 people
Μα τι καλη! Ειναι πολυ σημαντικό να αγαπησουμε τον εαυτο μας για αυτο που ειναι -με τα καλα και τα καλα- γιατι μονο τοτε θα επελθουμε σε αυτο που αποκαλω εγω ευτυχία : την ψυχικη ηρεμία. Τα λόγια σου ειναι βαλσαμο!
LikeLiked by 3 people
Είναι τρομερά δύσκολο να καταλάβεις απόλυτα τι σκέφτεται ή τι νιώθει ο άλλος, και δεν είναι θέμα έλλειψης θέλησης πάντα. Πολλές φορές το άτομο που έχεις απέναντί σου νομίζεις ότι το ξέρεις ή ότι το καταλαβαίνεις αλλά τελικά αποδεικνύεται το αντίθετο και κάθεσαι να αναρωτιέσαι πως στο καλό έγινε. Κι εμένα σχετικά πρόσφατα μου έτυχε ένα παρόμοιο περιστατικό με μια κοπέλα που θεωρούσα πολύ καλή μου φίλη, η οποία όμως απλά εξαφανίστηκε χωρίς να κάτσει να μιλήσουμε για τα θέματα που -σίγουρα- είχε. Και καθώς μου έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές δυστυχώς, καταλήγω κι εγώ να κατηγορώ τον εαυτό μου. Οπότε καταλαβαίνω απόλυτα πως νιώθεις.
LikeLiked by 1 person
Λυπαμαι που σου συμβαίνει αυτο. Είναι πολυ περιεργο πως οι άνθρωποι δεν μιλούν μεταξύ τους για τα προβλήματα που μπορει να έχουν. Απλα εξαφανίζονται,σταματουν να μιλουν και εντελει καταλήγουν να προκαλουν ακομα πιο πολυ πονο!
LikeLike
Έχεις απόλυτο δίκιο. Ίσως σκέφτονται πως έτσι είναι καλύτερα γι’ αυτούς αλλά τελικά τίποτα δε λύνεται με τη σιωπή και οι πληγές παραμένουν.
Τι να κάνουμε όμως, δεν μπορούμε να αναγκάσουμε κανέναν να μείνει κοντά μας ή να μας μιλήσει με το έτσι θέλω. Απλά πέρνουμε το μάθημά μας και προχωράμε 🙂
LikeLiked by 1 person
Σωστα,ο καθενας τραβαει το δρομο που εχει στρωσει με τα προβληματα του,τα θελω του και τις αποφασεις του. Αλλα πιστεύω ακράδαντα ότι μας θελουμε εναν καλο ψυχολογο.
LikeLike
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Είναι κάπως δύσκολο αλλά μην το αφήνεις να σε παίρνει από κάτω. Οι άνθρωποι πάντα μας απογοητεύουν, και ο Σαρτρ είχε απόλυτο δίκιο, αλλά έχεις δίπλα σου και ανθρώπους που σε αγαπούν και σε στηρίζουν 🙂
LikeLiked by 1 person
Ναι ναι. Εντέλει κατηγορουμε τους ανθρώπους για τα κακα (και ξέρουμε τι κακο μπορει να κανει) αλλα ξεχναμε πως ειναι και ικανοι για υπεροχα πράγματα. 🙂
LikeLiked by 1 person
Όπως βλέπεις και από τα σχόλια, πολλοί από εμάς έχουμε βρεθεί σε αντίστοιχη θέση γεγονός που επιβαρύνει την ήδη επιβαρυμένη αυτο-εκτίμηση μας. Κάποιες φορές μπορεί να φταίμε, κάποιες άλλες όχι. Σε κάθε περίπτωση όταν κάποιος απομακρύνεται χωρίς να πει μια κουβέντα, για μένα σημαίνει ότι το έχει σκεφεί από πριν, το αποφάσισε κι έπραξε σαν να ήταν μόνος σε όλο αυτό.Όλο αυτό είναι δείγμα υπέρμετρου εγωισμού και δειλίας. Μου συνέβη με μία πολλή κοντινή μου φίλη και μου στοίχισε πολύ. Δεν νομίζω ότι έχει νόημα να κατηγορείς τον εαυτό σου. Αν έκανες λάθη, μάθε από αυτά και προχώρα. Αν όχι, ας ελπίσουμε ότι θα μάθει η άλλη πλευρά να μην φέρεται στους ανθρώπους σαν αντικείμενα. Ίσως είμαι λίγο σκληρη, αλλά χτύπησες φλέβα με το θέμα 😛
LikeLiked by 1 person
Οχι εχεις δικιο. Οταν εξαφανιζεσαι απο την ζωη ενος ανθρωπου χωρις να δωσεις τις πρεπουσες εξηγήσεις τοτε ειναι ενας πολυ εγωκεντρικος και συναισθηματικά αναπηρος ανθρωπος.
LikeLiked by 1 person
Ξεκαθαρα!
LikeLiked by 1 person
Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς ανασφάλειες, αγκυλώσεις, προβληματικά σημεία… η ανέναη πορεία αυτοπραγμάτωσης κι εξέλιξης μας δε σταματάει. Βέβαια ανάλογα την προσπάθεια του καθενός κάποιος θα μπορέσει να εξελιχθεί σε 20 πράγματα κι άλλος σε ένα-δυο με το ζόρι.
Όσο για ‘σένα Τζο μου έχω να πω πως είσαι από τα πιο ενδιαφέροντα άτομα που έχω γνωρίσει μέσω ίντερνετ. Τ’ ότι μιλάς ανοιχτά για τη χαμηλή αυτοεκτίμηση σου και τη μάχη που δίνεις να καταλάβεις καλύτερα τον εαυτό σου και τους άλλους μόνο πιο γοητευτική σε κάνει στα μάτια μου! Μια καλή, σφιχτή, ζεστή αγκαλιά σου στέλνω και θέλω να γνωρίζεις πως ο δρόμος που βαδίζεις είναι άξιος!
LikeLiked by 1 person
Δεν εχεις ιδεα ποσο πολυ σημαινουν για εμενα αυτα που γραφεις. Αν και δεν θυματοποιω τον εαυτο μου, μου αρεσει να μιλω για πράγματα που εχουμε βιωσει ολοι. Θελω να πω πως μεσα απο αυτο το μπλογκ και την προσοχη που εχετε δείξει μερικοι άνθρωποι με έχετε κανει να νιωθω πολυ ομορφα. Πολλες φορές οταβ διαβαζω τα λόγια σας νομιζω πως μιλατε για αλλον ανθρωπο. ❤
LikeLiked by 1 person
“Πολλες φορές οταν διαβαζω τα λόγια σας νομιζω πως μιλατε για αλλον ανθρωπο”. Ξέρεις πώς λύνεται αυτό, ε; Γνωρίζοντας καλύτερα τον εαυτό σου! Τότε θα καταλάβεις πολύ καλά για ποιο άτομο μιλάμε όλοι εμείς 😉
LikeLiked by 1 person
Σε αυτο εχεις απολυτο δικιο. Τώρα στα 30 μου εχω μπει σε δρομο αυτογνωσιας!
LikeLiked by 1 person
Keep going awesome Jo! 😉
LikeLiked by 1 person
Ααααα μου εδωσαν πληροφοριες οτι εισαι ενα υπέροχο πλασμα που μπορεί να με βοηθήσει με την συγγραφη μου ❤
LikeLiked by 1 person
Εγώ; Πολύ ευχαρίστως να το κάνω, αν μπορώ! 🙂
LikeLiked by 1 person
Τελεια! Θα σου ζητησω την αποψη σου εν καιρω!
LikeLiked by 1 person
Παιδια, καταρχήν με την φιλια δεν πρεπει να το παιδεύεις το πραγμα…Η φιλια ειναι σαν την αγάπη ή τα παπούτσια….Άμα ζορίζεσαι υπερβολικά μαζί τους κατι λάθος υπαρχει σε αυτο…Ειναι ενα πραγμα που μπορείς να το δουλεύεις ναι, όπως ενα ξύλο εχει αιχμές και αν πάει να σε κόψει προσπαθείς να το λειάνεις και να(ξανα) βρεις τις υπέροχες πλευρές του, ωστόσο αν σου κανει περισσοτερο κακο, απο οτι καλο δεν εχει νόημα…Ειχα μια κοντινή φίλη απο την εφηβεία μου και είχαμε μια μοναδική φιλία…Οταν μπήκαμε στο κομμάτι των ερωτικών σχέσεων η καθε μια, κάπως αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε, αλλά δεν έδωσα σημασία… Μέλη κοινής παρέας, πάντα υπήρχε θετικη ατμόσφαιρα, απλα δεν ήμασταν πια κολλητές, ωστοσο η σχολική αγάπη ηταν χαραγμένη (ή ετσι πίστευα) στην καρδια μας. Και μετα…άρχισαν οι συγκρίσεις. Το δικό σου σπιτι ετσι, ο δικός μου γκόμενος ετσι. Κ η ζήλια. Κακώς αγνόησα τα σημάδια… Ξερεις, παντα υπάρχουν…Μεχρι που αυτο που με χτύπησε κατακέφαλα ηταν οτι οταν γέννησε , σε νοσοκομειο δυο στενά μακρυα απο το σπιτι μου, εγω δεν το έμαθα ποτε. (Όχι οτι γέννησε, αλλά οτι ηταν σε αυτο το νοσοκομειο).Εκ των υστέρων έμαθα οτι ολοι οι άλλοι κοινοί φίλοι την είχαν επισκεφτεί εκει εκτος απο εμενα βεβαια, που στις κλήσεις και τα μηνύματα στα οποια ρωτούσα ποτε/που μπορω να τη δω σε ενα τοσο χαρμόσυνο γεγονός, απέφευγε να απαντήσει και αργότερα να με δεχτεί σπιτι της… Έπαθα κυριολεκτικά σοκ. Το συμπέρασμα ειναι πως επειδη (πραγμα που ειχα επιλέξει να μην παρατηρώ) ηταν άτομο ζηλόφθονο και κρίνοντας απο τη δική της συμπεριφορά πίστευε οτι θα ζηλέψω το γεγονός οτι έγινε πριν απο εμενα μητέρα, δεν με ήθελε μάλλον για μην την “ματιάσω” (;) στο μαιευτήριο! (Κι αυτο βεβαια ενώ κι άλλοι φιλοι μας ζευγάρια δεν είχαν παιδια ενω σε αυτούς είπε για το νοσοκομείο, δεν ξέρω γιατι με μενα το κόλλημα). Με τον άντρα μου πάθαμε ενα ψιλό σοκ, και επειδη μετα συνεχίστηκε ενα παιχνιδι της γάτας με το ποντίκι, σε γράφω, α με γράφεις και συ, ωχ δε μου αρεσει αυτο , πάρε ενα κοκαλάκι…έλα να βγούμε… μετα το ιδιο παιχνιδάκι ξανα και ξανα αποφάσισα οτι όλο αυτο είναι ΑΡΡΩΣΤΟ δεν μου ταιριάζει και εφόσον ενω εχω δώσει ευκαιρίες να τα συζητήσουμε αυτα και η άλλη πλευρά σφυρίζει αδιάφορα, επέλεξα οτι τέρμα…🙄
Μου άρεσε πολυ αυτο που είπε η Μαριαννα πιο πανω…Την επόμενη φορα που εχεις αρνητική εικόνα για τον εαυτό σου ή κατι δεν σου αρέσει και σε στεναχωρεί,κάτσε και σκέψου αν σου έχουν επιβάλλει οτι λογω αυτού δεν θα έπρεπε να σου αρέσει και οτι θα έπρεπε να στεναχωριέσαι/ντρέπεσαι κτλ για αυτο…Εμενα προσωπικά αυτο με βοήθησε πααααρα πολυ που το είπες Μαριαννα, θα το θυμάμαι απο δω και πέρα…
Απο οτι δω διαβάσει άλλου, σε εχει απασχολήσει και η επιλογη στις σπουδές σου. Να ξερεις, εμενα μου επιβλήθηκε ουσιαστικά οι δρόμος που επέλεξα να ακολουθήσω φοιτητικά και ηταν κατι που στην συνέχεια δεν μπορούσα να διαχειριστώ όπως θα ήθελα, ηταν κόντρα σε εμενα, και ακομα στέκεται σε πολλά εμπόδιο στο δρόμο μου ακριβως επειδη δεν ηταν ΕΓΩ…Και ξέρεις, κάποιοι απο εμας, όπως εσυ και γω, προσπαθούμε τοοόσο πολυ να μπούμε στα παπούτσια του άλλου-ιίσως κι επειδη εχουμε το χάρισμα να μπορουμε με ευκολία να το κάνουμε- εξού και η δυνατότητα μας να πλάθουμε συγγραφικά και να κατανοούμε χαρακτηρες- 🙄😁που ωστοσο στη διαδικασια αυτη καταναλώνουμε (εγω τουλάχιστον) άπειρο χρόνο στο να συναισθανθούμε και αιτιολογήσουμε τη συμπεριφορά του άλλου, ετσι ώστε να στερούμε τούτη τη ενεργεια απο το να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τον εαυτο μας και τις ΔΙΚΕΣ του ανάγκες!!Και αυτο, τούτη δηλαδή η συζήτηση που χρειάζεται πολλές φορές με μας τους ίδιους για να δούμε τι θελουμε και που θελουμε να πάμε, χρειάζεται ενεργεια, που εμείς επιλέγουμε να τη δώσουμε άλλου!Στα… 38 μου πλέον, προσπαθω δίνω χρόνο διαλεκτικά σε μένα κ να κάνω όσα δεν έκανα καποτε με σπουδές (θα ήθελα και γω να εχω γινει Ψυχολόγος ή Φιλολλογος/Μεταφράστρια κορίτςια) με πλάγιους τρόπους…Για παράδειγμα, ένας απο αυτούς ειναι το γράψιμο και το υπέροχο μπλογγινγκ μαζί σας και ένας άλλος η εθελοντική εργασία κοντά σε παιδιά που χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη…Ούπς σεντόνι άπλωσα και εχει συννεφιά…Κλείνω, κλείνω
Φιλακια,πολλα! ❤️
LikeLiked by 1 person
Υπέροχο το σχόλιο σου και η ιστορία της φιλης σου ταιριάζει πολυ σε μια δικη μου ιστορια. Αλλα εχω ακομα μια χειρότερη. Μια φιλη μου δεν αντεξε οταν χωρισε με τον δικο της φίλο να βγαινω εγω με εκεινον και το δικο μου φίλο (αυτοι μου τον γνώρισε ) που σταματησε ακαριαια να μου μιλαει και ειπε σε ολους οτι της έκλεψα τον αντρα!
Τελος παντων, αυτες ειναι κινήσεις ανθρωπων με σοβαρά προβληματα και τρομερή ανασφάλεια (να ξερεις ειναι η πιο επικίνδυνοι ανθρωποι) και πρέπει να φευγεις μακρυά τους.
Μια ζωη ένιωθα ανεπαρκής και συνεχως οτι μου κοβουν τα φτερα. Απο τοτε που αντιλήφθηκα οτι πρεπει επιτέλους να κάνω κατι και για μενα, ανακάλυψα οτι οι γύρω μου συμπεριφέρονταν οπως ακριβως ένιωθα. Τους ειχα δωσει (χωρις να το καταλάβω ) το δικαιωμα να μου δειχνουν ποσο πολυ δεν πιστευαν σε εμενα. Μεγάλο καλό η αυτογνωσια και η διάθεση για καλυτερευση.
Love is like a fart,if you have push it then its probably shit.
LikeLike
Καλα η ‘φ´ιλη” σου δεν παίζεται… 😦 Ναι, μακρυα απο κατι τέτοιους κ πιο κοντά στην αυτογνωσία κ το τι θελουμε…
LikeLiked by 1 person
Γιες αγαπη!
LikeLike