Review:Η αίθουσα του θρόνου απο τον Τάσο Αθανασιάδη.

Ένα ανώνυμο νησί του Αιγαίου κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’60 φιλοξενεί μια ομάδα ανθρώπων διαφόρων ηλικιών. Κυκλαδίτικο καλοκαίρι,έρωτες,φιλοσοφικές αναζητήσεις και εσωτερικές ανασκαφές δίνουν ένα μοναδικό χρώμα σε τούτο το στολίδι της Ελληνικής λογοτεχνίας.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ

Γλάυκη,η νεαρή Κύπρια ποιήτρια που ήρθε στο νήσι για τα αποκαλυπτήρια του μνημείου για τον πατέρα της, που πέθανε πολεμώντας τους Ναζί.

Λουκάς,ο γόνος της Αριστοκρατικής οικογένειας Δελλογι. Σοβαρός, σπουδαγμένος και σκυθρωπός.

Ο Ανδρουλάκης, ο παιδικός φίλος του Λουκά. Αρχαιολόγος που είναι αποφασισμένος να βρεί το τάφο της ιέριας Ηγισώς, μια εμμόνη που τον οδηγεί συνεχώς.

Ο Περ Γκρεγκουαρ, καθολικός ιερέας, δάσκαλος των Ανδρουλάκη και Λουκά. Οξυδερκής,πονηρός και δίκαιος.

κτλ,κτλ,κτλ..

Την ιστορία του Αθανασιάδη την γνώρισα 18 χρόνιαπριν μέσα απο την τηλεοπτική της μεταφοράς απο το MEGA. Ήταν μια εξαίσια δουλειά, θυμάμαι πως ήμουν τόσο αφοσιωμένη στην τηλεόραση που ξεχνούσα να κοιμηθώ και το πρωί δεν σηκωνόμουν για το σχολείο!

Αλλά ας μιλήσουμε για τον βιβλίο. Η Αίθουσα του θρόνου είναι ενα εξαιρετικό λογοτεχνικό έργο. Ο συγγραφέας έχει μια πολύ όμορφη γραφή που πλησιάζει την λυρικότητα. Καμμία φορά χάνεσαι στον ρυθμό της εσωτερικής φωνής του κάθε χαρακτήρα τόσο πολύ που πιστέυεις πως είσαι μέσα σε έναν κανονικό άνθρωπο, αυτός ο ρυθμός χαρίζει μια απίστευτη αληθοφάνεια στην ιστορία.

Η Γλάυκη έρχεται στο νησί για να βρεθεί στα αποκαλυπτήρια του αγάλματος με την μορφή του αδικοχαμένου, αν και ηρωικά, πατέρα. Είναι ορφανή, έχασε και τους δύο της γονείς την ίδια χρονιά (αν δεν κάνω λάθος) για αυτό και κουβαλάει μία σοβαρότητα και μοναξία μέσα της. Στο νήσι γίνεται γρήγορα αγαπητή απο όλους, και κυριώς απο τον μυστηριώδη Σουηδό μεγιστάνα που θέλει να βοηθήσει οικονομικά το νησί. Ο Λουκάς ενας δικηγόρος που τα παράτησε όλα και έγινε καλόγερος γυρνάει στο νησί για να δεί την μητέρα του, η οποία με το που τον αγκαλιάζει πηγάει στο κενό και σκοτωνεται. Ο ξαδερφός του ο Παντιάς, ο σκληρός δικηγόρος, ο γυναικάς, ο κακόψυχος δινεί και αυτός μια απιστευτή χροιά σε ένα άκρως φιλοσοφημένο βιβλίο που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ματιά στην ζωή μιας μεγάλης ομάδας ανθρώπων.

Θα βρείς πολύ φιλοσοφια μέσα στις σελίδες του, απορίες για το νόημα της ζωης. Για την ψυχή και για το αν μπορούμε στα αλήθεια να αλλάξουμε, σε κατι καλύτερο, σε κατι διαφορετικό.

Αν θες να διαβάσεις ένα κόσμημα λογοτεχνικό,ένα βιβλίο που θα απολαμβάνεις σιγά-σιγά τότε αυτο είναι για σενα!!

(Δεν ξέρω αν κατάφερα να μεταφέρω το βιβλιο και τα συναισθηματα μου για αυτο σωστα 🙂 )