Review: Η μεγάλη Χίμαιρα του Μ.Καραγάτση.

Η μεγάλη χίμαιρα” είναι ένα λεπτομερές ψυχογράφημα. Ο συγγραφέας καταπιάνεται με ένα γυναικείο χαρακτήρα και τον αναλύει συστηματικά. Η ιστορία της Μαρίνας, μιας νεαρής Γαλλίδας που ερωτεύεται, παντρεύεται και ακολουθεί τον άνδρα της στη Σύρο, στο πατρικό του σπίτι της Επισκοπής. Εκεί ζει, κάτω από τον βαρύ, αποδοκιμαστικό ίσκιο της πεθεράς της. Καθώς η Μαρίνα συνδέει την τύχη της με τα βαπόρια του άνδρα της, κάθε ψυχική της αναταραχή έχει περίεργες συνέπειες πάνω στη ζωή τους. Όταν έρχεται η οικονομική καταστροφή που είναι συνδεδεμένη με την ψυχική φθορά της ηρωίδας, τότε όλα μπαίνουν στο φαύλο κύκλο του έρωτα και του θανάτου.

Η μεγάλη Χίμαιρα είναι το τέταρτο βιβλίο του Μ.Καραγάτση που διαβάζω. Από την αρχή την ανάγνωσης είχα μαγευτεί από την λυρισμό που ξεχύνεται από τις σελίδες και το σχεδόν πρόστυχο ταλέντο του συγγραφέα. Με είχαν προειδοποιήσει από πριν πως αυτό το βιβλίο θα μου ανοίξει μια μαύρη τρύπα στην βάση του στομαχιού μου όπου κάθε θετική σκέψη θα χαθεί για αρκετή ώρα μετά το τέλος του διαβάσματος. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτό το βιβλίο θα με επηρεάσει κατά αυτό τον τρόπο.

Το βιβλίο είναι μια συνεχής βουτιά στην ψυχοσύνθεση της Μαρίνας. Της έξυπνης, όμορφης αυτής Γαλλίδας που η μοίρα της έχει πλεκτεί με τις κλωστές των αρχαίων τραγωδών που τόσο αγαπούσε. Ποιο είναι το αμάρτημα της Μαρίνας άραγε; Σύμφωνα με τον Καραγάτση η Μαρίνα είναι ένοχη γιατί θέλει. Θέλει να είναι όμορφη, έξυπνη, αγαπητή και το πιο ασυγχώρητο- θέλει να είναι γυναίκα παθιασμένη. Και πω την τιμωρεί για αυτά τα θέλω; Με τον χειρότερο τρόπο.

Μέχρι τα μέσα του βιβλίου πίστευα πως αυτό είναι από τα λιγότερο μισογυνιστικά βιβλία του, έκανα τεράστιο λάθος. Αυτό το βιβλίο είναι μια ύβρις. Μια υπέροχα καλογραμμένη ιστορία, ένα βιβλίο κλασσικό που κάθε αναγνώστης πρέπει να διαβάσει, μια μπουνιά στο στομάχι. Αλλά μια ύβρις. Δεν μπορώ να φανταστώ γιατί έδωσε το ίδιο όνομα στην κόρη του και τι με αυτό ήθελε να δείξει αλλά ο Καραγάτσης ήταν ένας συγγραφέας που δεν αγαπούσε τις γυναίκες.

Κάθε σελίδα που διάβαζα αισθανόμουν το Κακό να έρχεται. Με το μεγάλο του ταλέντο κατάφερε να σε τραβάει μέσα στην ιστορία χωρίς να σε εκβιάζει συναισθηματικά αλλά προσπαθούσε να σε πείσει ότι όλα θα γίνουν δικαίως, να σε κάνει σύμμαχο του. Μην γελιέσαι μετά το τέλος θα τον μισήσεις.

Αλλά πάλι θα γυρνάς σε αυτόν, είπαμε είναι υπέροχος. Όπως και το βιβλίο- διάβασε το.