Review: It (Το αυτό) από τον Stephen King.

Εκεί κάτω όλοι επιπλέουμε…

Το κακό κατοικεί στο Derry και ξυπνάει κάθε 27 χρόνια για να τραφεί. Αλλάζει μορφές και μεταμορφώται στον χειρότερο σου εφιάλτη..Είναι το Αυτό και εκείνο το καλοκαίρι του 1958 η ομάδα των Losers θα τα βάλει με το μεγαλύτερο κακό που έχουν δει πότε στην ζωή τους. Τα χρόνια περνούν, τα παιδιά μεγαλώνουν, εγκαταλείπουν την πόλη, λησμονούν. Μέχρι τη στιγμή που κάποιος τους καλεί να επιστρέψουν, για να αντιμετωπίσουν για μία ακόμα φορά το Αυτό, που σαλεύει σαν ερπετό στα σκοτεινά έγκατα της μνήμης τους καθώς αναδύεται για να μετατρέψει τους εφιάλτες του παρελθόντος σε μια ανείπωτα φρικτή πραγματικότητα.

Το  IT κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην Αμερική το 1986, που είναι επίσης η χρονιά που γεννήθηκα, και 27 χρόνια αργότερα το βιβλίο έγινε δικό μου.. Τέσσερα χρόνια και 444,414 λέξεις αργότερα μπορώ να πω ότι η ανάγνωση αυτού του έπους έχει πλέον ολοκληρωθεί. Ναι, τα κατάφερα, το IT είναι το μεγαλύτερο σε έκταση βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ· ένα εκπληκτικό λογοτεχνικό ταξίδι.

Στις 1376 σελίδες του εξελίσσεται μια ιστορία τρόμου, φιλίας, ενηλικίωσης και πάνω από όλα θάρρους. Οι χαρακτήρες είναι σχεδιασμένοι και αποτυπωμένοι στο χαρτί με μεγάλη μαεστρία. Ο Κινγκ σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη είναι ένας από τους καλύτερους συγγραφείς του είδους του και ένας εξαίσιος μυθιστοριογράφος με ειλικρινή αμεσότητα στην γραφή του. Η φαντασία του είναι τεραστίων διαστάσεων και σε πηγαίνει σε μέρη που δεν ήξερες ούτε εσύ ο ίδιος πως ήθελες να πας. Τα συναισθήματα που σου μεταφέρει είναι τόσο δυνατά που συχνά έπιανα τον εαυτό μου να ανατριχιάζει.

Την τηλεοπτική μεταφορά του ΙΤ(1990) την έχω δει σχεδόν τέσσερις φορές και καθώς διάβαζα το μυθιστόρημα ένιωθα σαν να γύριζα πίσω σε αγαπημένες παιδικές αναμνήσεις· δεν ήθελα ούτε είχα ανάγκη να το διαβάσω από την αρχή μέχρι το τέλος συνεχόμενα για αυτό και μου πήρε τόσα χρόνια να το τελειώσω. Ήθελα απλά να γυρίζω πίσω σε αυτό όταν χρειαζόμουν την παρέα των Losers δίπλα μου.

Αγάπησα τους ήρωες, τις σκέψεις τους, τις πράξεις τους και την γενναιότητα τους. Σκεφτόμουν συνεχώς πως θα ήθελα να είχα τέτοιους φίλους όταν ήμουν παιδί. Τελειώνοντας  το βιβλίο ένιωσα ένα κενό μέσα μου.

Κάθε φορά που διαβάζουμε ένα βιβλίο φτιάχνουμε ένα σύμπαν από το πουθενά και όταν ολοκληρώνουμε το μυθιστόρημα το σύμπαν που δημιουργήσαμε μένει ορφανό, σχεδόν ποτέ δεν το ξανά επισκεπτόμαστε. Είναι ένα μοναδικά φτιαγμένο σύμπαν γιατί το έχεις φτιάξει εσύ και επειδή δυο άνθρωποι δεν διαβάζουν ποτέ το ίδιο βιβλίο  το σύμπαν αυτό σου ανήκει ολοκληρωτικά. Νιώθω πως εγκατέλειψα το Derry και τους κατοίκους του για πάντα.

Νομίζω πως αυτό το βιβλίο πρέπει να το διαβάσουν όλοι όσοι αγαπούν την φαντασία, τον τρόμο και τις ιστορίες ενηλικίωσης.

Ευτυχώς που ο Κινγκ έχει γράψει τόσα βιβλία και έχουμε ακόμα απόθεμα για χρόνια!