Review:Only ever yours απο την Louise O’neil

Φαντασου ενα κόσμο οπου οι γυναίκες δεν γεννιούνται αλλα δημιουργούνται με τις κατάλληλες  προδιαγραφες για να αρέσουν στους άνδρες.Σκέψου ένα κόσμο οπου το ονειρο καθε δεκαεξαχρονης ειναι να την διαλέξει για σύζυγο καποιος αγνωστος άντρας και να του χαρισει οσο πιο πολλους γιους μπορεί μέχρι να ερθει η ωρα να αποσυρθει και ο χειροτερος της εφιάλτης της ειναι να γινει παλακιδα.Σκεψου να ζεις περιτριγυρισμένη απο καθρέπτες,καθε πτυχή του κορμιού σου να ψαχνεται για ατελειες καθημερινα και την ‘ομορφια σου’ να την βαθμολογούν αγνωστοι.

Αυτή ειναι η πραγματικότητα για πολλες κοπελες στο Σχολειο,οπου εκπαιδεύονται για να γινουν συντροφοι.Με ολες τις πτυχες της ζωης της να αφορούν αποκλειστικά την ομορφιά και να παραμένουν πάντα στην επιφανεια χωρις ποτε να δοθει καμία προσοχή στα συναισθηματα της η φρίντα ξεκιναει την τελευταια χρονια στο Σχολειο,μια χρονια που θα κρίνει την ζωη της.Οσο η πιεση μεγαλώνει τοσο πιο πολυ βλέπεις τις τροφιμους να διαλύονται υπό το βαρος της καταπίεσης.

Η μοναδικοτητα του ανθρωπου ειναι δεδομενη και οχι κατι που αποκτας με το καιρο.Στα βιβλια με δυστοπικη χροιά  ενα απο τα πρώτα πραγματα που αντιμετωπιζουμε ειναι η καταπίεση της μοναδικότητας και η συνεχεις προσπαθειες των αρχών να την συντρίψουν οπου την βρουν.Γιατι ομως?Γιατι αμα ένα πληθος ανθρωπων ειναι ομοιομορφο,αν δεν εχει δικη του θέληση,ακομα κατι που πρεπει να φυγει για να κοντρολαρεις καποιον,μπορεί να διαμορφωθεί οπως θες εσυ.Και σε αυτο το βιβλιο,οπως και στο βιβλίο απο το οποιο πηρε την έμπνευση της η συγγραφεας ‘The handmaid’s tale‘,οι γυναικες ειναι απλα αναγκαίες για εναν συγκεκριμένο σκοπο ή μαλλον για τρεις σε αυτο το βιβλιο και δεν εχει απολυτως καμια ελευθερία.Μπορεις να πεις ‘α,ευτυχως που ειναι λογοτεχνια και δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα’ αλλα θα εκανες λαθος.Συμβαίνει.Γυναίκες υποφερουν στα χερια των ανθρώπων που στα ματια τους είναι μονο μητρες ή σκεύη για να σκορπουν το σπέρμα  τους καποιοι αντρες χωρίς σχεδον ποτε να τις ρωτησουν.Αν πουν οχι?Μπορεί να τους περιμένουν στην γωνια με το οξυ.Αλλα μην σε ξεγελάει το μενος μου,δεν πηγαίνει τοσο βαθεια αυτο το βιβλιο.

Αμα ψάχνεις για καποιον χαρακτήρα που θα μπορούσες να συμπαθησεις τοτε αυτο το βιβλιο δεν είναι για σενα,είναι σχεδον ολοι αντιπαθητικοι.Σχεδον ολοι θελουν να πετυχουν το σκοπο τους και μπορει να πουλήσουν τα πιο ιερα τους για αυτο.Οπως και τα περισσότερα dystopian βιβλια,το τελος ειναι πνιγηρο και γκιζο.Μιλαει για διατροφικές διαταραχες σα να ηταν το νορμαλ πράγμα,κατι που πρεπει να έχει καθε κοπελα που ενδιαφέρεται για το βαρος της.Η ομορφιά αντιμετωπίζεται σαν να ειναι το εισιτήριο προς έναν κόσμο γεματο ευτυχια και προφανώς  η “έλλειψη” αυτης σαν καταρα και αιτια δυστυχιας.Ειναι τρομαχτικο ολο αυτο εαν σκεφτεις οτι υπαρχουν άνθρωποι που χανουν την ζωη τους προσπαθώντας να βγαλουν ενα καλο selfie και κοπέλες που καταλήγουν ενας σακος με κοκκαλα γιατι για “καποιους” ηταν χοντρη.

Ουφ.

Το “Handmaid’s tale” ειναι η ενηλικη βερσιον αυτου εδω του εφηβικού βιβλιο και πολυ καλύτερο  (και φαντάσου δεν το εχω φτάσει ουτε στην μεση).Θα στο πρότεινα ομως αμα σου αρεσει ενα πιο dark YA βιβλιο.Αν μη τι αλλο δινει food for thinking.

Θα ήθελα να μου πειτε αν οι κριτικές μου σας βοηθούν να ερθετε πιο κοντα σε ενα βιβλιο ή αντίστοιχα να το απορρίψετε ή αν τις γραφω σωστα. Δεν ψαρευω κοπλιμεντα απλα θελω να ξερω αν το κανω καλα.Μερικες φορες πιστεύω πως δεν βγαινει τιποτα απο κάποια κριτική μου.

* Είμαι απο κινητό και δυστυχως φωτογραφίες και λινκ θα βαλω οταν βρεθώ μπροστα σε pc.

Adios!